Je kent vast deze uitspraak wel: tijd kost geld! Maar is dat waar? Tijd kost toch geen geld… Stel je dat eens voor? Ik doe een dag helemaal niets. Waar

Als werknemer en werkgever werken wij in een ‘wereld van verschil’ wat betreft perceptie en gedrag. Het goede nieuws is, dat jij HET VERSCHIL kunt maken! We kijken en communiceren

De drukte en verantwoordelijkheden van het (werkzame) leven vragen veel keuzes. Om te kunnen kiezen is in ieder geval enige zelfkennis nodig. Zelfkennis ontwikkelen wij door levenslessen, werk- en levenservaringen.

Werknemer levert arbeid aan werkgever! Dat is ‘De Bedoeling’ van een arbeids­overeenkomst.  Los van alle wettelijke bepalingen blijft overeind dat de leidinggevende voortdurend wederzijdse verant­woordelijkheden met betrekking tot inzetbaarheid met

  Cheffie heeft een open houding en gaat het gesprek aan. En neemt als leidinggevende meteen de regie over de inzetbaarheid van Sjors. Anders gezegd: de klus, traject of project.

Miscommunicatie leidt tot verspilling! Zou Sjors na dit telefoongesprek gemotiveerd zijn om snel terug te keren?… Wat denk jij? Welk begrip of medeleven heeft Sjors hier gehad voor zijn (vervelende) situatie?

In elke werkrelatie spelen er 4 gebieden namelijk:       Dit zijn 4 natuurlijke krachtenvelden met hun eigen taal en wetmatigheden. Wanneer de samenwerking tussen werknemer en werkgever vanzelf

‘Functioneren’ gaat over uitvoeren en invullen van arbeid, de taken en handelingen. Wie is hier de (emotionele) eigenaar? Wie zit hier aan het stuur? Blijft echt lastig toch? ‘Inzetbaar zijn’ gaat over eigenaarschap voor

Door onze inzetbaarheid/baan verdienen we een inkomen! En we ontwikkelen tijdens ons werk in kennis, kunde en karakter. Onze werkzaamheden worden steeds complexer en veranderen sneller, sneller en sneller. Daardoor

De mens als leverancier van arbeid!? Hij stelt zijn kennis, kunde en karakter beschikbaar om “zijn” arbeid te kunnen leveren! Het gaat in de praktijk altijd over zeer persoonlijke en